Bezit is een middel om je identiteit uit te drukken. Uit het soort huis dat iemand heeft, zijn interieur, zijn boeken, cd’s, posters, kleren en prullaria kan men aflezen wat voor soort persoon iemand is of wil zijn. Bezittingen weerspiegelen onder meer iemands sociale klasse, leeftijd, smaak, interesse, persoonlijke kwaliteiten, religieuze en politieke overtuigingen, en levenservaringen.
Bezittingen en spullen zijn voor bijna alle mensen belangrijk, omdat de meeste mensen hun spullen zien als een deel van zichzelf. Om maar een voorbeeld te nemen, vind men het een gruwelijk idee bij een inbraak van het huis, dat iemand in persoonlijke bezittingen heeft zitten wroeten.
De ‘waarde’ van spullen wordt bij kinderen al op jonge leeftijd aangeleerd. De meeste peuters hebben wel een knuffelbeest of -lapje, het eerste bezit dat vaak van onschatbare waarde is. Het knuffelbeest geeft een gevoel van veiligheid, en staat hiermee symbool voor de verzorger, die niet altijd aanwezig is. Zo krijgen bezittingen al heel vroeg symbolische waarde. Langzamerhand ontdekken jonge kinderen hun eigen identiteit. Peuters kunnen al vroeg bezig met speelgoed dat van hen is en niet afgepakt mag worden. Als kinderen ouder worden en in de pubertijd komen verwijzen spullen vooral naar hunzelf als het over favoriete bezittingen gaat. Voor pubers is het zoals bekend zeer belangrijk om precies de juiste kleren, muziek en brommer te hebben, zodat het voor henzelf en voor anderen duidelijk is tot welke groep ze behoren.
Hoe ouder de mens wordt, des te belangrijker foto’s en juwelen worden. Ouderen leggen meer dan jongeren nadruk op de sociale relaties die zich weerspiegelen in hun bezit, en op de herinneringen die ermee geassocieerd worden.
Bejaarden kijken meer dan alle andere leeftijdsgroepen terug op hun leven, en hun spullen zijn zeer belangrijk. Veel dingen zoals sociale contacten, beroep, fysieke en mentale capaciteiten – worden op zeer hoge leeftijd minder vanzelfsprekend of vallen helemaal weg. Bejaarden hechten dus steeds meer waarde aan hun foto’s, hun meubels, hun boeken en prullaria, omdat deze herinneren aan vroeger en een gevoel van continuïteit bieden.
Doordat we zoveel waarde hechten aan spullen, is het ook heel moeilijk om weg te gooien. Zeker als spullen symbool staan voor bepaalde herinneringen of een vorm van veiligheid, is het moeilijk wegdoen. Een goeden ring die je van je oma hebt gekregen kan een grotere emotionele waarde hebben. Wegdoen wordt dan lastig omdat het voelt als afscheid nemen van iemand of van een bepaalde herinnering.
Het proces van loslaten kan best eng zijn. Tijdens het opruimen kan het gebeuren dat een boek, kledingstuk of foto ineens ontzettend veel lading krijgt. Dit alles wordt veroorzaakt door de twijfels over één voorwerp! Wat blijft er van jou over als je je verhaal niet kunt vertellen met tastbare zaken? Al je spullen dragen bij aan jouw verhaal. Ze zeggen wat voor persoon je bent, waar je van houdt en wat je belangrijk vindt. Dat is heus niet verkeerd. En toch kan het enorm bevrijdend zijn om te onderzoeken in hoeverre je je bezit gebruikt om iets te vertellen over jezelf. Welke spullen horen daarbij en wat kun je daarvan loslaten?
Krijg je zin om hiermee aan de slag te gaan maar zie je er ook een beetje tegenop om het alleen te doen. Neem dan gerust en contact op voor een vrijblijvende kennismaking.
Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *
Reactie *
Naam *
E-mail *
Site
Reactie plaatsen
Δ
